Τσαρτσαρής: «Να επιτρέψουμε στους νέους να κάνουν λάθη»

Αναλυτικά όσα είπε ο Κώστας Τσαρτσαρής:

Για το τουρνουά «Πέτρος Καπαγέρωφ»: «Είναι μια ολιστική εμπειρία για τα παιδιά, το ταξίδι με το πούλμαν που είναι όλοι μαζί, στη διαμονή τους που είναι όλοι παρέα, η διατροφή τους σε έναν κοινό χώρο και φυσικά η προπόνηση και οι αγώνες. Αυτή η εμπειρία θα τους μείνει για πάντα “χαραγμένη”. Γνώρισαν ανθρώπους και παιδιά από κάθε γωνιά της χώρας, από διαφορετικές “σχολές” προπόνησης που ακολουθούνται σε κάθε περιοχή της χώρας. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία όλοι έγιναν καλύτεροι, εμείς γίναμε σοφότεροι. Κάναμε μια εξαιρετική αξιολόγηση και καταγραφή των παιδιών. Είχαμε και τα εργομετρικά όπου κάναμε τις μετρήσεις μας απ’ τον γυμναστή μας, τον Άγγελο Καραμίντζο, όπου όλα αυτά αξιολογούνται. Σε μια επαναληπτική διαδικασία που κάνουμε αρχές του καλοκαιριού, θα γίνει μια επαναξιολόγηση των παιδιών αυτών, ώστε να δούμε κατά πόσο βελτιώθηκαν ή δούλεψαν πάνω σε αυτά που επισημάναμε».

Για τα χαρακτηριστικά των παιδιών: «Δεν έχουμε και τεράστιες απαιτήσεις απ’ τα παιδιά αυτής της ηλικίας, είναι ακόμα άγουρα, τώρα μαθαίνουν σωστά το μπάσκετ. Θεωρούμε ότι τα βασικά του αθλήματος θα έπρεπε να τα είχαν πάρει νωρίτερα και να πάμε εμείς ένα βήμα παρακάτω, αλλά δυστυχώς δε συμβαίνει αυτό. Αργούμε γενικότερα να δώσουμε τα βασικά στα παιδιά μας κι έτσι αναγκαζόμαστε να “τραβάμε” τη διαδικασία λίγο πιο αργά, σε μεγαλύτερες ηλικίες και μπαίνουμε σε λεπτομέρειες λίγο πιο μετά, ενώ θα έπρεπε από τώρα. Τα παιδιά γενικά έχουν προσωπικότητα. Ξεχώρισαν μέσα απ’ τα πρωταθλήματά τους, τα τουρνουά που παίζουν, τις προπονήσεις που παρακολουθούμε. Πέραν από ένα ταλέντο και τα σωματομετρικά τους χαρακτηριστικά, ξεχώρισαν για την προσωπικότητά τους. Αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα του ελληνικού μπάσκετ. Μετά τον Διαμαντίδη, τον Παπαλουκά, παιδιά που έκαναν πάρα πολλά πράγματα μέσα στο παρκέ, όπου τότε βαφτίσαμε το “σκεπτόμενο μπάσκετ”, δημιουργήσαμε πάρα πολλούς καλούς ρολίστες και αφήσαμε λίγο το κομμάτι της προσωπικότητας στην άκρη. Δε βάζω τον Βασίλη στο ίδιο πλαίσιο με τους δύο, γιατί, ναι μεν είχε και το δημιουργικό, απλά ήταν λίγο περισσότερο εκτελεστικός. Είναι κάτι που το αναφέρουμε στο playbook που βγήκε πέρυσι και θέλουμε να το επισημάνουμε στους προπονητές. Να αφήσουν, δηλαδή, τα παιδιά ελεύθερα, να κάνουν λάθη, να τους εξηγήσουν τα λάθη αυτά και να τα αφήσουν να τα διορθώσουν, να τα αφήσουν να σουτάρουν».

Για τα σωματικά χαρακτηριστικά της «φουρνιάς» αυτής: «Σωματομετρικά είναι η καλύτερη χρονιά των τριών τελευταίων ετών. Είναι ψηλή “φουρνιά” και είναι παιδιά με καλή έφεση στο σουτ, που σούταραν με αυτοπεποίθηση και με καλά ποσοστά. Αυτό είναι ένα πράγμα που μας εντύπωση. Τα υπόλοιπα θέματα που αντιμετωπίσαμε είναι κοινά σε κάθε χρονιά που κάνουμε το ίδιο τουρνουά. Φέτος είναι μια “φουρνιά” που μας αφήνει με πολλές ελπίδες. Είναι στο χέρι των προπονητών τους να τα εξελίξουν και εμείς να τα παρακολουθούμε, να επεμβαίνουμε όπου και όωπς μπορούμε, να τους δώσουμε το κίνητρο και να τα κρατήσουμε ταπεινά, γιατί κι αυτό είναι σημαντικό κομμάτι στον αθλητισμό».

Για την επιλογή των παιδιών: «Δεν είναι ότι δεν ήταν τα καλύτερα, απλά υπάρχουν κι άλλα παιδιά πέρα αυτών των 63. Η αλήθεια είναι πως επιλέξαμε να κινηθούμε σε αυτό το πλαίσιο, να πάμε και στις 19 Ενώσεις και Επιτροπές, να πάρουμε παιδιά από κάθε περιοχή, να τονώσουμε λίγο το τοπικό ενδιαφέρον εκεί, να δώσουμε κίνητρο στα παιδιά, στους προπονητές, στις τοπικές κοινωνίες. Στην πορεία θα αρχίσει να γίνεται λίγο πιο αυστηρή η αξιολόγηση, έτσι ώστε για να δούμε, από έναν αρκετό μεγάλο αριθμό πάλι, αυτά τα παιδιά που μπορούν πραγματικά να προχωρήσουν και να αποτελέσουν μέλη της Εθνικής Παμπαίδων».