- Ο Ανδρέας Γαβαλάς τόνισε τη στήριξη που έλαβε από τη διοίκηση και τους παίκτες κατά τη διάρκεια της νίκης επί του Αμαρουσίου, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ομαδικής συνεργασίας.
- Αναφέρθηκε στην ανάγκη συγκέντρωσης και σωστού προγραμματισμού, τονίζοντας ότι η ομάδα πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους της λόγω των δύσκολων αγώνων που έρχονται.
- Ο Γαβαλάς εξέφρασε την επιθυμία του να συμβάλει στην επιτυχία της ομάδας ως βοηθός προπονητή, ενώ ανέφερε ότι η εμπειρία από τους προηγούμενους προπονητές του έχει συμβάλει στην εξέλιξή του.
Aναλυτικά όσα δήλωσε ο Ανδρέας Γαβαλάς:
Για την εμπειρία του ως πρώτος προπονητής στη νίκη επί του Αμαρουσίου: «Στη διάρκεια του αγώνα υπήρχε ηρεμία, αυτό ένιωσα εγώ. Υπήρχε ηρεμία γιατί κλήθηκα να κάνω κάτι και δεν έπρεπε να φανώ κατώτερος, πρώτα απ’ όλα για το καλό της ομάδας. Το σημαντικό είναι ότι υπήρχε στήριξη από τη διοίκηση, από τον κόουτς και, πάνω απ’ όλα, από τους παίκτες, γιατί αυτοί παίζουν και αυτοί το έκαναν να φαίνεται πιο εύκολο».
Για το εάν υπήρξε συναισθηματισμός στον ίδιο: «Δεν ήθελα να το σκεφτώ πολύ συναισθηματικά. Πιστεύω ότι καμία φορά ο συναισθηματισμός σε μπερδεύει. Αυτό που προσπάθησα εγώ βάσει των λίγων εικόνων που έχω ήταν να σκεφτώ τι πρέπει να προσέξω και να προσέξουμε. Το βασικό μέσα σε όλο αυτό ήταν ότι ήμουν πολύ συγκεντρωμένος στο παιχνίδι και στους ρόλους που είχαμε».
Για το πού οφείλεται η νίκη επί του Αμαρουσίου: «Αυτό που υπήρχε όλο το διάστημα είναι πως είπαν ότι ο καθένας με σωστό τρόπο και στο σωστό timing να λέει την άποψή του. Είχαμε και τα μηνύματα τού κόουτς. Το πιο σημαντικό ήταν ότι ξέραμε ποιος είναι ο στόχος μας, ήμασταν όλοι στην ίδια “σελίδα” και γι’ αυτό δεν αφήσαμε περιθώρια στο Μαρούσι να φτάσει κοντά στο ματς. Ήμασταν πολύ συγκεντρωμένοι από πριν».
Για την ήττα από το Περιστέρι στο φινάλε: «Στο παιχνίδι με το Περιστέρι παίξαμε με δύο παιδιά, τον Λίποβι και τον ΜακΓκλιν, που μόλις είχαν έρθει στην ομάδα. Αυτά τα παιδιά μάς ήρθαν με τον κόουτς Γιατρά και μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε ακόμα “δεθεί” πάρα πολύ. Σίγουρα όταν χάνεις στο τέλος πεισμώνεις και όλοι μας ξέραμε ότι έπρεπε να αποδείξουμε πως δεν είμαστε για τελευταίοι».
Για τη διαχείριση των συνεχόμενων ηττών: «Εμείς σαν ομάδα είχαμε βρεθεί σε δύσκολη θέση, ήμασταν καιρό τελευταίοι. Ξεκινήσαμε με ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα, με αρκετούς τραυματισμούς και γι’ αυτό βρεθήκαμε τελευταίοι. Υπήρξε στήριξη και ηρεμία όλο αυτό το διάστημα ώστε να καταφέρουμε να φύγουμε από αυτή τη θέση».
Για το επόμενο παιχνίδι με αντίπαλο το Λαύριο (13/01): «Όταν κερδίζεις ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι παίρνεις μια ανακούφιση και μια χαρά. Πρέπει, όμως, πολύ γρήγορα να μπεις στη διαδικασία να ετοιμάζεσαι για το επόμενο, γιατί δεν έχουν τελειώσει τα σημαντικά παιχνίδια για εμάς. Τη Δευτέρα έχουμε ένα ακόμα πολύ σημαντικό παιχνίδι-“τελικό”. Άμα χάσουμε από το Λαύριο και κερδίσει το Μαρούσι την επόμενη αγωνιστική, πάλι τελευταίοι θα είμαστε. Πρέπει να μείνουμε απόλυτα συγκεντρωμένοι στον στόχο μας, γιατί δεν πιστεύω ότι αξίζει στον Κολοσσό να βρεθεί σε άλλη κατηγορία»
Για την εμπειρία της Ευρώπης: «Ίσως μάς επηρέασαν τα πολλά συνεχόμενα εκτός έδρας παιχνίδια λόγω της κατασκευής του γηπέδου. Σίγουρα η Ευρώπη ήταν ένα έξτρα πράγμα και κάθε αρχή στην ζωή είναι δύσκολη. Ωστόσο είναι μια εμπειρία που τη χρησιμοποιείς για το μέλλον, ώστε να φτιάξεις κάποια πράγματα που ίσως να μην ήταν έτσι ακριβώς όπως τα ήθελες».
Για την απόκτηση του Ντόνοβαν Τζάκσον: «Εμείς αυτό που στοχεύουμε είναι να έρχονται παιδιά που θεωρούμε ότι μπορούν να μας βοηθήσουν. Το καλό με τον Ντόνοβαν είναι ότι τον ήξερε η ομάδα από το παρελθόν. Φαίνεται ένα πολύ θετικό παιδί. Θεωρούσαμε ότι μπορεί να μας δώσει κάτι παραπάνω σε αυτό το δύσκολο έργο που έχουμε για τη συνέχεια».
Για το ότι ο ίδιος βρισκόταν δίπλα σε πολύ καλούς προπονητές: «Σίγουρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι με βοήθησαν και μου έμαθαν πάρα πολλά πράγματα. Ήταν τεράστιο σχολείο και η θητεία μου στην ΑΕΚ. Πριν το παιχνίδι έκλεισα λίγο τα μάτια μου και σκεφτόμουν τι έκανε ο κόουτς Καντζούρης, τι έκανε ο κόουτς Ζούρος. Εννοείται μου έστειλε ο κόουτς Νίκου και μου είπε τις συμβουλές του και ήταν σε όλον τον αγώνα δίπλα μου».
Για τους προσωπικούς στόχους: «Πάντα στη ζωή μου ήθελα να φτάσω ψηλά, να ζήσω κάτι μοναδικό. Όταν βλέπω προπονητές που σηκώνουν NBA και Ευρωλίγκα τους… ζηλεύω, με την καλή έννοια. Στο τέλος της ημέρας, επειδή θέλω να είμαι ρεαλιστής, βάζω μικρούς στόχους. Ο στόχος μου είναι ως βοηθός προπονητή στον Κολοσσό να κάνω το καλύτερο που μπορώ για να βάλω και εγώ το “λιθαράκι” μου να πετύχει τον στόχο της η ομάδα για φέτος».
