- Η χρήση θαλασσινού νερού για την κατάσβεση πυρκαγιών στη Νότια Καλιφόρνια προκαλεί ερωτήματα σχετικά με την επάρκεια των γλυκών υδάτινων πόρων, καθώς μερικοί πυροσβεστικοί κρουνοί έχουν στερέψει.
- Ειδικά αεροσκάφη, όπως τα CL-415 «Super Scooper», έχουν τη δυνατότητα να συλλέγουν θαλασσινό νερό, αλλά η χρήση του ενδέχεται να προκαλέσει βλάβες στον εξοπλισμό και οικοσυστήματα.
- Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του θαλασσινού νερού στο περιβάλλον, όπως η αλλαγή της χημείας του εδάφους και η επίδραση στην τοπική βιοποικιλότητα, είναι ανησυχητικές και χρήζουν περαιτέρω μελέτης.
Καθώς οι πυρκαγιές συνεχίζουν να μαινονται στη Νότια Καλιφόρνια, εγείρονται ερωτήματα σχετικά με τις μεθόδους πυρόσβεσης, ιδίως όσον αφορά τους υδάτινους πόρους. Αντιμέτωποι με την έλλειψη νερού, καθώς ορισμένοι πυροσβεστικοί κρουνοί στο Λος Άντζελες στέρεψαν εν μέσω των ακραίων πυρκαγιών, πολλοί αναρωτιούνται γιατί η πολιτεία δεν χρησιμοποιεί θαλασσινό νερό για την κατάσβεση των πυρκαγιών. Παρόλο που φαίνεται να είναι μια λύση, η χρήση θαλασσινού νερού για την κατάσβεση των πυρκαγιών παραμένει πολύπλοκη.
Όπως αναφέρει το δημοσέιυμα του CBS, η Καλιφόρνια διαθέτει πάνω από 60 αεροσκάφη, τον μεγαλύτερο πολιτικό ενάεριο στόλο πυρόσβεσης στον κόσμο. Ωστόσο, μόνο λίγα από αυτά είναι ικανά να συλλέξουν νερό από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Τα εξειδικευμένα αεροπλάνα CL-415 «Super Scooper» συνέλλεξαν θαλασσινό νερό την περασμένη εβδομάδα για να βοηθήσουν στην επιβράδυνση της εξάπλωσης της πυρκαγιάς στο Palisades ενώ οι πυροσβέστες στο έδαφος εργάζονταν για να την περιορίσουν. Αυτά τα αεροσκάφη αξίας 25 εκατομμυρίων δολαρίων είναι ικανά να μεταφέρουν περίπου 6.000 κιλά νερού, σύμφωνα με την εταιρεία λογισμικού διαχείρισης αερομεταφορών WinAir. Δυστυχώς, το ένα από τα δύο αεροπλάνα χρειάστηκε να τεθεί προσωρινά εκτός λειτουργίας μετά από ζημιά που υπέστη από μη εξουσιοδοτημένο drone.
Τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει το θαλασσινό νερό
Ωστόσο, ενώ η προσέγγιση αυτή προσφέρει μια φαινομενικά απλή λύση, δεδομένης της τεράστιας έκτασης του Ειρηνικού Ωκεανού, συνοδεύεται από σημαντικούς κινδύνους. Το θαλασσινό νερό διαβρώνει τον εξοπλισμό πυρόσβεσης και μπορεί να βλάψει οικοσυστήματα τα οποία κανονικά δεν εκτίθενται σε αυτό. Οι κηπουροί γνωρίζουν ότι μικρές ποσότητες αλατιού – που προστίθενται για παράδειγμα ως λίπασμα – δεν βλάπτουν τα φυτά, αλλά η υπερβολική ποσότητα μπορεί να προκαλέσει στρες και να τα σκοτώσει.
Ο Δρ. Πάτρικ Μεγκόνιγκαλ, Αναπληρωτής Διευθυντής Έρευνας στο Smithsonian Environmental Research Center, είναι επικεφαλής ενός ερευνητικού προγράμματος που ονομάζεται TEMPEST, το οποίο διερευνά τον τρόπο με τον οποίο τα παράκτια δάση ανταποκρίνονται στην έκθεση στο αλμυρό νερό. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας έχει αυξηθεί κατά μέσο όρο περίπου 20 εκατοστά σε παγκόσμιο επίπεδο τον τελευταίο αιώνα. Αυτό σημαίνει πως το αλμυρό νερό εχει εισχωρήσει σε δάση, αγροκτήματα και γειτονιές των ΗΠΑ που προηγουμένως γνώριζαν μόνο γλυκό νερό.
Καθώς ο ρυθμός ανόδου της στάθμης της θάλασσας επιταχύνεται, οι καταιγίδες σπρώχνουν το θαλασσινό νερό όλο και πιο μακριά στην ξηρά, σκοτώνοντας τελικά τα δέντρα και δημιουργώντας δάση-φαντάσματα, ένα αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής που είναι ευρέως διαδεδομένο στις ΗΠΑ αλλά και παγκοσμίως.
Το πείραμα της ομάδας του Δρα. Μεγκόνιγκαλ προσομοιώνει τις επιπτώσεις των καταιγίδων ψεκάζοντας θαλασσινό νερό σε τεμάχια σε παράκτια δάση. Μεταφέρει αλμυρό νερό από τον κοντινό κόλπο Chesapeake σε δεξαμενές και στη συνέχεια το ψεκάζει στην επιφάνεια του εδάφους για περίπου 10 ώρες κάθε φορά. Αυτό προσομοιώνει ένα κύμα αλμυρού νερού κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης καταιγίδας.
Τα πρώτα ευρήματα έδειξαν μικρή επίδραση από τη βραχυπρόθεσμη έκθεση, αλλά μετά από 30 ώρες έκθεσης σε αλμυρό νερό, σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές. Τα φύλλα των λιριόδεντρων, γνωστά και ως δέντρα-τουλίπα, άρχισαν να μαυρίζουν στα μέσα Αυγούστου, αρκετές εβδομάδες νωρίτερα από το κανονικό. Μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου ο θόλος του δάσους ήταν γυμνός, σαν να είχε μπει ήδη ο χειμώνας. Η αρχική ανθεκτικότητα του δάσους μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από τη σχετικά χαμηλή ποσότητα αλατιού στο νερό σε αυτή την εκβολή.
Η σύγκριση μεταξύ αυτού του δάσους της Ανατολικής Ακτής και των συνθηκών στη Νότια Καλιφόρνια υπογραμμίζει τις ανησυχίες των επιστημόνων. Ενώ το θαλασσινό νερό που χρησιμοποιήθηκε στο πείραμα ήταν σχετικά αραιό, το νερό που έριξαν τα αεροσκάφη στις πυρκαγιές της Καλιφόρνιας ήταν από τον ωκεανό. Το θαλασσινό νερό που διοχετεύεται στις πυρκαγιές της Νότιας Καλιφόρνιας είναι αλμυρό ωκεάνιο νερό πλήρους ισχύος και οι συνθήκες εκεί ήταν πολύ ξηρές, ιδιαίτερα σε σύγκριση με το δασικό οικόπεδο στην Ανατολική Ακτή.
Οι επιπτώσεις της εισχήρησης του θαλασσιμού νερού στο τοπικό περιβάλλον είναι ακόμη ασαφείς, αλλά τα στοιχεία από την έρευνα του Δρα. Μεγκόνιγκαλ δείχνουν ότι το αλάτι μπορεί να αλλάξει τη χημεία του εδάφους, διαταράσσοντας τη ζωή των φυτών και επηρεάζοντας ενδεχομένως το τοπίο για χρόνια.
Καθώς η άνοδος της στάθμης της θάλασσας συνεχίζει να ωθεί το αλμυρό νερό στις παράκτιες περιοχές, τα οικοσυστήματα– από τα δάση μέχρι τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις- αντιμετωπίζουν αυξανόμενη έκθεση. Ενώ το θαλασσινό νερό μπορεί να αποτελέσει προσωρινή λύση για την πυρόσβεση σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, οι μακροπρόθεσμες οικολογικές επιπτώσεις του αποτελούν αυξανόμενη ανησυχία, αναδεικνύοντας τις πολύπλοκες προκλήσεις που θέτει η κλιματική αλλαγή.
ΠΗΓΗ: Science Alert, CBS
