- Η τιρεζεπατίδη μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 κατά 94% σε παχύσαρκους ή υπέρβαρους ενήλικες με προδιαβήτη.
- Κλινική δοκιμή έδειξε ότι άτομα που έλαβαν την τιρεζεπατίδη έχασαν μέσο όρο 22,9% του σωματικού τους βάρους.
- Η τιρεζεπατίδη μπορεί να μειώσει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε υπερβαρείς.
- Τα φάρμακα απώλειας βάρους όπως η τιρεζεπατίδη μιμούν τις επιδράσεις φυσικών ορμονών που βελτιώνουν τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.
- Η τιρεζεπατίδη μπορεί να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες, όπως προβλήματα στο στομάχι και στα νεφρά, καθώς και αλλεργικές αντιδράσεις.
- Η αποτελεσματικότητα της τιρεζεπατίδης στο μακροπρόθεσμο μπορεί να μην είναι σταθερή, μετά τη διακοπή της χρήσης να παρατηρήθηκε αύξηση του βάρους και κινδύνου για διαβήτη τύπου 2.
Η τιρεζεπατίδη, το δραστικό συστατικό του δημοφιλούς φαρμάκου απώλειας βάρους zepbound, μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε παχύσαρκους ή υπέρβαρους ενήλικες με προδιαβήτη, κατά 94%.
Η τριετής κλινική δοκιμή φάσης 3 στην οποία συμμετείχαν 1.032 εθελοντές, έδειξε ότι το φάρμακο όχι μόνο μείωσε τους κινδύνους για την υγεία, αλλά όσοι έλαβαν μια εβδομαδιαία δόση των 15 mg έχασαν κατά μέσο όρο 22,9% του σωματικού τους βάρους, σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν εικονικό φάρμακο (2,1%).
«Η παχυσαρκία είναι μια χρόνια ασθένεια που θέτει σχεδόν 900 εκατομμύρια ενήλικες παγκοσμίως σε αυξημένο κίνδυνο άλλων επιπλοκών, όπως ο διαβήτης τύπου 2», δήλωσε ο Τζεφ Έμικ, ανώτερος αντιπρόεδρος της Eli Lilly, η οποία παρασκευάζει το zepbound.
Αν και η μελέτη δεν έχουν ακόμη αξιολογηθεί από ομοτίμους, τα αποτελέσματα της κλινικής δοκιμής υποδηλώνουν ότι η τιρζεπατίδη θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε όσους διατρέχουν υψηλό κίνδυνο.
Ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη σε άτομα άνω των 45 ετών που έχουν προδιαβήτη ποικίλλει, αλλά γενικά θεωρείται ότι κυμαίνεται από 9 έως 14%. Όπως και παρόμοια φάρμακα για την απώλεια βάρους που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια, η τιρεζεπατίδη μιμείται τις επιδράσεις των φυσικών ορμονών: συγκεκριμένα του GLP-1 (πεπτίδιο-1 που μοιάζει με τη γλυκαγόνη) και του GIP (ινσουλινοτροπικό πολυπεπτίδιο που εξαρτάται από τη γλυκόζη). Αυτές οι ορμόνες βελτιώνουν τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα και βοηθούν στην καταστολή της όρεξης.
Ωστόσο, τα φάρμακα αυτά έχουν και μειονεκτήματα. Αν και έχει εγκριθεί για χρήση από τις ρυθμιστικές αρχές, η τιρεζεπατίδη μπορεί να προκαλέσει αρκετά σοβαρές παρενέργειες σε ορισμένα άτομα, συμπεριλαμβανομένων προβλημάτων στο στομάχι και στα νεφρά και σοβαρών αλλεργικών αντιδράσεων.
Παραμένουν επίσης ερωτήματα σχετικά με τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα του εν λόγω φαρμάκου. Διαπιστώθηκε πως 17 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της κλινικής δοκιμής, οι συμμετέχοντες που είχαν σταμάτησει να λαμβάνουν τιρζεπατίδη, άρχισαν να ανακτούν βάρος, ενώ αυξήθηκε ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Μετά τη συμπερίληψη αυτών των δεδομένων, η μείωση του κινδύνου μειώθηκε στο 88%.
Η έρευνα πρόκειται να παρουσιαστεί στην Εβδομάδα Παχυσαρκίας 2024 στο Σαν Αντόνιο τον Νοέμβριο.
ΠΗΓΗ: Science Alert
