Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι αποκαλύπτει ότι οι γυναίκες βιώνουν τον χρόνιο πόνο διαφορετικά από τους άνδρες, γεγονός που μπορεί να εξηγεί γιατί τα φάρμακα για τον πόνο είναι λιγότερο αποτελεσματικά γι’ αυτές. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Neuron», εστιάζει στον νευροπαθητικό πόνο και αναδεικνύει τη σύνδεση μεταξύ της ορμόνης λεπτίνης και της αυξημένης ευαισθησίας στον πόνο στις γυναίκες.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι οι περισσότερες προκλινικές μελέτες έχουν διεξαχθεί σε άνδρες, με αποτέλεσμα οι θεραπείες να μην είναι πάντα κατάλληλες για τις γυναίκες. Η μελέτη αυτή μπορεί να ανοίξει το δρόμο για πιο προσωποποιημένες θεραπείες στον τομέα της ιατρικής του πόνου.
Πιο αναλυτικά:
Μια νέα μελέτη, υπό την ηγεσία του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι στον Καναδά, αποκαλύπτει γιατί ο χρόνιος πόνος πλήττει περισσότερο τις γυναίκες παρά τους άνδρες. Το 2019, μια καναδική έκθεση διαπίστωσε ότι ο χρόνιος πόνος επηρεάζει περισσότερο τις γυναίκες όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των κοριτσιών, σε σύγκριση με τους άνδρες
«Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες υποφέρουν από χρόνιο πόνο, αλλά κάθε φύλο τον βιώνει με διαφορετικούς τρόπους» δήλωσε ο Τουάν Τρανγκ, καθηγητής στη Σχολή Κτηνιατρικής και στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Cumming (CSM).
«Αυτή η μελέτη εντοπίζει έναν πολύ μοναδικό τύπο βιολογικής διαδικασίας μέσω ενός συγκεκριμένου ανοσοκυττάρου που είναι χαρακτηριστικό για κάθε φύλο» πρόσθεσε.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Neuron», επικεντρώθηκε στον νευροπαθητικό πόνο, ο οποίος προκαλείται από τραυματισμό σε νεύρο ή στο νευρικό σύστημα. Ένα εξουθενωτικό σύμπτωμα αυτής της κατάστασης είναι η αλλοδυνία, όταν κάποιος αισθάνεται πόνο από ένα ερέθισμα που συνήθως δεν προκαλεί πόνο. Αυτή η κατάσταση μπορεί να είναι πολύ δύσκολη στην αντιμετώπισή της. Για παράδειγμα, πράγματα όπως ένα ελαφρύ άγγιγμα, αλλαγές στη θερμοκρασία και το ρούχο που έρχεται σε επαφή με το δέρμα μπορεί να είναι επώδυνα.
Η μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε σε αρουραίους και ποντίκια, διαπίστωσε ότι τα σήματα πόνου μπορούν να σταλούν μέσω των καναλιών pannexin 1 (Panx1) τόσο στα αρσενικά όσο και στα θηλυκά, αλλά μέσω διαφορετικών τύπων ανοσοποιητικών κυττάρων. Ωστόσο, στα θηλυκά τρωκτικά, η ενεργοποίηση των εν λόγω καναλιών απελευθερώνει μια ορμόνη που ονομάζεται λεπτίνη, η οποία έχει συνδεθεί με αυξημένη ευαισθησία στον πόνο.
«Ο τραυματισμός ενός νεύρου μπορεί να είναι εξουθενωτικός. Γνωρίζουμε ότι πολλές προκλινικές μελέτες έχουν διεξαχθεί αποκλειστικά σε άνδρες. Ως αποτέλεσμα, οι θεραπείες συχνά αναπτύχθηκαν με βάση τα δεδομένα ανδρών και ενδέχεται να μην είναι εξίσου αποτελεσματικές για τις γυναίκες» επισήμανε ο επιστήμονας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει αυξημένα επίπεδα λεπτίνης σε γυναίκες που βιώνουν χρόνιο πόνο. Ο Δρ. Τρανγκ σημειώνει ότι από τη δεκαετία του 1980, οι ερευνητές που εργάζονταν με ανθρώπινα δείγματα αίματος διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που υπέφεραν από χρόνιο πόνο είχαν υψηλότερα επίπεδα λεπτίνης στο αίμα τους σε σχέση με εκείνες που δεν υπέφεραν από αυτόν.
«Γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια ότι οι γυναίκες είναι πιο πιθανό από τους άνδρες να υποφέρουν από χρόνιο πόνο, και συχνά είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί κάποιοι άνθρωποι ανταποκρίνονται στη θεραπεία και άλλοι όχι» δήλωσε η Δρ. Λόρι Μόντγκομερι, κλινικός γιατρός στον πόνο και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο CSM.
«Το φύλο και η ταυτότητα φύλου είναι σημαντικοί παράγοντες που χρειάζονται πολύ περισσότερη έρευνα, αλλά αυτή η τελευταία μελέτη ίσως αποδειχθεί ένας από τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να προσωποποιήσουμε τη θεραπεία για τους ασθενείς, ώστε να είναι πιο πιθανό να είναι αποτελεσματική» κατέληξε η ερευνήτρια.
ΠΗΓΗ: Medicalxpress