- Μια νέα βιοτεχνολογική εταιρεία, η Loyal, προγραμματίζει την κυκλοφορία του χάπι LOY-002, που στοχεύει στην αύξηση της υγιούς διάρκειας ζωής των σκύλων, με δυνατότητα να προσφέρει πολύτιμα δεδομένα για τη μακροχρόνια ζωή και των ανθρώπων.
- Ερευνητές στο Dog Aging Project μελετούν την επίδραση της ραπαμυκίνης, ενός φαρμάκου που έχει δείξει υποσχέσεις στην αύξηση της διάρκειας ζωής και στη βελτίωση της υγείας των σκύλων, με πιθανές εφαρμογές και στους ανθρώπους.
- Η αναζήτηση για φάρμακα μακροχρόνιας ζωής στα ζώα θεωρείται σημαντική από την επιστημονική κοινότητα, ωστόσο απαιτείται συμφωνία σχετικά με έναν ανθρώπινο βιοδείκτη γήρανσης για την πραγματοποίηση κλινικών δοκιμών σε ανθρώπους.
Τα σκυλιά αποκαλούνται ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου: κάνουν καλό στην ψυχική και σωματική υγεία των ιδιοκτητών τους. Πώς θα ήταν λοιπόν αν τα σκυλιά μπορούσαν να ζήσουν για πολύ περισσότερο χάρη σε κάποιο φάρμακο; Και εάν αυτό το φάρμακο υπήρχε, θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους να ζήσουν περισσότερο και με καλύτερη υγεία;
Ορισμένες εταιρείες βρίσκουν πλέον κοινό έδαφος μεταξύ των δύο στόχων. Στις αρχές του επόμενου έτους, η Loyal, μια νεοσύστατη εταιρεία βιοτεχνολογίας στις ΗΠΑ, φιλοδοξεί ότι θα φέρει στην αγορά το LOY-002, ένα καθημερινό χάπι με γεύση βοδινού κρέατος που θα μπορούσε να προσφέρει στους σκύλους τουλάχιστον έναν επιπλέον χρόνο υγιούς ζωής. Η εταιρεία, με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, έλαβε χρηματοδότηση ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων από εταιρείες οι οποίες απέφευγαν να επενδύσουν σε δοκιμές φαρμάκων μακροζωίας για ανθρώπους λόγω των δεκαετιών που θα χρειάζονταν αυτές οι δοκιμές για να ολοκληρωθούν.
Όμως, η Σελίν Αλιούα, ιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλος της Loyal – η οποία αποτελεί μέρος της Cellular Longevity, μιας εταιρείας βιοτεχνολογίας που ερευνά την επιστήμη της μακροζωίας – πιστεύει ότι η έρευνά τους θα ωφελήσει και τους ανθρώπους.
«Η ανακάλυψη μεθόδων για την πρόληψη της γήρανσης των σκύλων μπορεί να προσφέρει πολύτιμες γνώσεις για παρόμοιες εφαρμογές στην ανθρώπινη υγεία. Οι σκύλοι βιώνουν πράγματι ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία και μοιράζονται το περιβάλλον και τις συνήθειές μας με τρόπους που δεν το κάνουν τα εργαστηριακά ποντίκια», εξήγησε η ίδια.
Το χάπι LOY-002 στοχεύει να αμβλύνει και να αναστρέψει τις μεταβολικές αλλαγές που σχετίζονται με τη γήρανση: μείωση της ευπάθειας με τον περιορισμό των αυξήσεων της ινσουλίνης που σχετίζονται με τη γήρανση.
«Δεν φτιάχνουμε αθάνατους σκύλους», τόνισε η ιδρύτρια. «Υποθέτουμε πως ο τρόπος με τον οποίο το φάρμακο παρατείνει τη διάρκεια ζωής, είναι παρατείνοντας την καλή υγεία. Έτσι, επιβραδύνεται ο ρυθμός γήρανσης» συμπλήρωσε.
Dog Aging Projet–ένα φιλόδοξο έργο
Τον ίδιο στόχο έχει και ένα άλλο εργαστήριο σχεδόν 1.450 χιλιόμετρα στην άλλη άκρη της Αμερικής, όπου μια ομάδα ακαδημαϊκών ερευνητών δοκιμάζει πυρετωδώς την επίδραση της ραπαμυκίνης ως μέρος του έργου Dog Aging Project. Η ραπαμυκίνη, ένα φτηνό, εύκολα παραγόμενο φάρμακο που χρησιμοποιείται ήδη ως ανοσοκατασταλτικό για τον άνθρωπο μετά από επεμβάσεις μεταμόσχευσης οργάνων, έχει επανειλημμένα αποδειχθεί ότι αυξάνει τη διάρκεια ζωής και καθυστερεί -ή και αντιστρέφει- πολλές διαταραχές που σχετίζονται με τη γήρανση σε ποντίκια. Ενώ το φάρμακο δεν έχει εγκριθεί για χρήση μακροζωίας σε ανθρώπους, πολλοί γεροντολόγοι το θεωρούν ως την καλύτερη ελπίδα που έχουμε για φαρμακολογική επιβράδυνση της διαδικασίας γήρανσης.
Οι ερευνητές του Dog Aging Project, εκτιμούν πως οι χαμηλές δόσεις ραπαμυκίνης θα μπορούσαν να αυξήσουν τη διάρκεια ζωής των σκύλων, βελτιώνοντας τόσο τη λειτουργία της καρδιάς όσο και τις γνωστικές τους λειτουργίες, ρυθμίζοντας την κυτταρική ανάπτυξη και τον μεταβολισμό.
«Η μελέτη μας είναι έτη φωτός μπροστά από οτιδήποτε έχει γίνει σε ανθρώπους ή μπορεί να γίνει σε ανθρώπους», δήλωσε ο Ντάνιελ Πρόμισλοου, βιογεροντολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και συνδιευθυντής του έργου. «Αυτό που κάνουμε είναι το ισοδύναμο μιας 40χρονης μελέτης σε ανθρώπους, δοκιμάζοντας την ικανότητα ενός φαρμάκου να αυξάνει την υγιή διάρκεια ζωής» πρόσθεσε.
Η Κέιτ Κρίβι, συνιδρύτρια και επικεφαλής κτηνίατρος του προγράμματος, δήλωσε ότι βρίσκονται στη μοναδική θέση να μπορούν να διαχωρίσουν τα ευρήματά τους όχι μόνο κατά αρσενικά και θηλυκά σκυλιά, αλλά και πριν και μετά τη χημική ή τη χειρουργική στείρωση.
«Αυτό σημαίνει ότι η έρευνά μας θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρουσες μεταφραστικές επιπτώσεις για τις γυναίκες πριν και μετά την εμμηνόπαυση», δήλωσε. «Έχουμε επίσης δεδομένα σχετικά με την ηλικία των σκύλων που έχουν στειρωθεί – τα οποία θα μπορούσαμε να αντιστοιχήσουμε με την ηλικία που μπαίνουν στην εμμηνόπαυση οι γυναίκες– καθώς και δεδομένα σχετικά με το γιατί στειρώθηκαν τα σκυλιά, τα οποία θα μπορούσαν να διασταυρωθούν με τις περιπτώσεις γυναικών που έχουν υποβληθεί σε υστερεκτομή για ιατρικούς λόγους» εξήγησε.
Όταν το έργο θα υποβληθεί τελικά σε τέσσερα έως πέντε χρόνια, ο Πρόμισλοου ελπίζει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι η ραπαμυκίνη έχει τη δύναμη να προσφέρει στους σκύλους τρία επιπλέον χρόνια υγιούς ζωής. Ο επιστήμονας ελπίζει ότι η έρευνά του θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στους ανθρώπους.
Η αναζήτηση επέκτασης της ζωής των σκύλων χαιρετίζεται θερμά από όλη την κοινότητα των επιστημών που ερευνούν την ανθρώπινη μακροζωία. Ο καθηγητής Τομ Ράντο, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Βλαστοκυττάρων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα στην κοινότητα της γεροντολογία, είπε ότι η έρευνα είναι «συναρπαστική».
«Το έργο είναι ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ που ελπίζουμε ότι θα μας δώσει τελικά την πλήρη εικόνα για την ανθρώπινη μακροζωία», είπε.
«Όσο περισσότερο δοκιμάζουμε φάρμακα μακροζωίας στα ζώα, τόσο περισσότερη εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε ότι αυτά τα φάρμακα θα λειτουργήσουν και στους ανθρώπους. Και το να έχουμε στοιχεία αποτελεσματικότητας και ασφάλειας σε σκύλους μας δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τη διεξαγωγή ανθρώπινων μελετών με αυτά τα φάρμακα» δήλωσε.
Ωστόσο, η Τζέιμι Τζάστις, επίκουρη καθηγήτρια γεροντολογίας και γηριατρικής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Wake Forest, είπε ότι χωρίς συναίνεση μεταξύ των επιστημόνων για έναν ανθρώπινο βιοδείκτη γήρανσης με τη μορφή μιας απλής εξέτασης αίματος, οι επιστήμονες δεν μπορούν να δοκιμάσουν κανένα φάρμακο σε ανθρώπους, όσο θετικά και αν είναι τα αποτελέσματα σε ζώα.
«Επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε τεστ μακροζωίας 40 ετών σε ανθρώπους, χρειαζόμαστε έναν παγκοσμίως αποδεκτό βιοδείκτη που να δείχνει την επίδραση των φαρμάκων στους προγνωστικούς παράγοντες προβλημάτων υγείας που συμφωνούμε ότι σχετίζονται με τη γήρανση», είπε.
«Ο στόχος μας τώρα είναι να συμφωνήσει η επιστημονική κοινότητα σε αυτές τις παραμέτρους. Τότε μπορεί να ξεκινήσει η δουλειά που θα αποφέρει τα πιο συναρπαστικά αποτελέσματα, επειδή θα μπορούμε να τα διαθέσουμε στην αγορά» κατέληξε η καθηγήτρια.
ΠΗΓΗ: Guardian
