Σαν σήμερα πραγματοποιήθηκε μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που λόγω της στρατιωτικής λογοκρισίας της γερμανικής κατοχής, κατάφερε να μείνει άγνωστη για δεκαετίες. 

Το ατμόπλοιο «Όρια» ήταν ένα νορβηγικό φορτηγό πλοίο, ναυπηγημένο το 1920 στην Αγγλία, το οποίο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά Ιταλών αιχμαλώτων μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943. Στις 11 Φεβρουαρίου 1944, το πλοίο απέπλευσε από τη Ρόδο με προορισμό τον Πειραιά, μεταφέροντας 4.115 Ιταλούς αιχμαλώτους (43 αξιωματικούς, 118 υπαξιωματικούς και 3.885 στρατιώτες), 90 Γερμανούς στρατιώτες και το πλήρωμά του, αποτελούμενο από έναν Νορβηγό καπετάνιο και 21 Έλληνες ναυτικούς.

Λόγω της σφοδρής κακοκαιρίας, το πλοίο προσέκρουσε σε βράχια κοντά στη νησίδα Πάτροκλος, στον Σαρωνικό Κόλπο. Η υπερφόρτωσή του και η παλαιότητά του συνετέλεσαν στην ταχεία βύθισή του. Οι περισσότεροι επιβάτες, εγκλωβισμένοι στα αμπάρια, βρήκαν τραγικό θάνατο. Από το σύνολο των επιβαινόντων, διασώθηκαν μόλις έξι Ιταλοί, 21 Γερμανοί, ο Νορβηγός καπετάνιος και ένας Έλληνας.

Η αντίδραση των γερμανικών Αρχών κατοχής ήταν η απόκρυψη του γεγονότος, φοβούμενες ενδεχόμενες διεκδικήσεις αποζημιώσεων ή κατακραυγή για τις απάνθρωπες συνθήκες μεταφοράς των αιχμαλώτων. Όσοι νεκροί δεν παρέμειναν στον υγρό τους τάφο, ετάφησαν σε ομαδικούς τάφους στα γειτονικά παράλια.

Για δεκαετίες, η τραγωδία του «Όρια» βρισκόταν στη λήθη, μέχρι που το 1999 ο δύτης Αριστοτέλης Ζερβούδης ανακάλυψε το ναυάγιο και το 2002, σε συνεργασία με άλλους δύτες, δημοσιοποίησε τα ευρήματά του. Το 2004, προς τιμήν των θυμάτων, κατασκευάστηκε μνημείο στο 60ό χιλιόμετρο της λεωφόρου Αθηνών–Σουνίου, απέναντι από το σημείο βύθισης του πλοίου.

Σήμερα, το «Όρια» θεωρείται η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία της Μεσογείου και μία από τις πιο πολύνεκρες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρότι το ναυάγιο του Τιτανικού είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο, το «Όρια» είχε σχεδόν τριπλάσια θύματα, παραμένοντας για χρόνια στη σκιά της ιστορίας.

Κάθε χρόνο, τελείται επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των θυμάτων, ενώ το μνημείο που ανεγέρθηκε αποτελεί διαρκή υπενθύμιση της φρίκης του πολέμου και της απανθρωπιάς της ναζιστικής μηχανής.