Ερευνητές ανακάλυψαν αρχαίο τάφο στην Ισπανία, στον οποίο υπήρχαν περισσότερες από 270.000 χάντρες.

Οι χάντρες ήταν φτιαγμένες από κοχύλια, πέτρα και οστά ζώων, και πιθανότατα χρειάστηκαν μήνες για την παραγωγή μιας τόσο μεγάλης ποσότητας.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα υφάσματα με χάντρες θα μπορούσαν να είναι δείκτης κοινωνικής θέσης.

Οι χάντρες δεν χρησιμοποιούνται μόνο για βραχιόλια, αλλά πολύ περισσότερο για Εμπόριο, διακόσμηση, καταγραφή της ιστορίας κ.α. Μια νέα μελέτη στο περιοδικό Science Advances δείχνει ότι οι ερευνητές μπορεί να έχουν βρει τη μεγαλύτερη συλλογή χαντρών που έχει καταγραφεί ποτέ. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ένα επιβλητικό αριθμό 270.769 από αυτές από τον χώρο ταφής Tholos de Montelirio, ο οποίος αποτελεί μέρος του αρχαιολογικού χώρου Valencina στη νοτιοδυτική Ισπανία.

Η πλειονότητα των χαντρών βρέθηκε σε ένα μεγάλο σπήλαιο, φορεμένες από κυρίως γυναικείους σκελετούς που εκτιμάται ότι ήταν ηλικίας 18 έως 34 ετών κατά τη στιγμή του θανάτου τους. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης επιπλέον 2.000 χάντρες διάσπαρτες σε ένα διάδρομο που οδηγεί σε έναν άλλο θάλαμο, και 90 χάντρες (μαζί με ένα στιλέτο) στο ανώτερο επίπεδο ενός δεύτερου θαλάμου.

Η ανακάλυψη του σχεδόν 5.000 ετών τάφου, που ονομάζεται τάφος της «Ελεφαντοστού Κυρίας», έγινε αρχικά μεταξύ 2010 και 2011, και οι ειδικοί μελετούσαν σχολαστικά την ογκώδη συλλογή τα τελευταία 5 χρόνια.

Στις μελέτες τους, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι χάντρες ήταν κατασκευασμένες από τρία διαφορετικά υλικά: θαλάσσια όστρακα, οστά ζώων και πέτρα. Εκείνα που ήταν κατασκευασμένα από όστρακα (κυρίως από χτένια) ήταν τα πιο άφθονα στη συλλογή. Όσον αφορά τις χάντρες από πέτρα, η ποικιλομορφία των δειγμάτων υποδηλώνει ότι συλλέχθηκαν ευκαιριακά και όχι σκόπιμα αναζητημένα. Αλλά ανεξάρτητα από το υλικό, η διαδικασία κατασκευής ήταν περίτεχνη.

«10 άτομα που εργάζονταν 8 ώρες την ημέρα θα χρειάζονταν 206 ημέρες (σχεδόν 7 μήνες) για να κατασκευάσουν ολόκληρη τη συλλογή, χρησιμοποιώντας στη διαδικασία λίγο λιγότερο από έναν μετρικό τόνο θαλάσσιου κοχυλιού», αναφέρεται στο έγγραφο. «Προφανώς, η εργασιακή αξία των ενδυμάτων με χάντρες ήταν υψηλή».

Μια άλλη ερευνήτρια της μελέτης, η Marta Díaz-Guardamino, συνέκρινε την προσπάθεια που απαιτούνταν για την κατασκευή των ενδυμάτων με τη σύγχρονη μόδα.

«Νομίζω ότι οι προσπάθειες για την παραγωγή αυτών των χιτώνων με χάντρες ξεπερνούν κατά πολύ αυτές που απαιτούνται για την παραγωγή ενός ρούχου υψηλής ραπτικής για το κόκκινο χαλί σήμερα», δήλωσε στο CNN. «Θα χρειάζονταν πολύ περισσότερες ώρες και άνθρωποι που θα επένδυαν στην παραγωγή των χαντρών. Πράγματι, θα ήταν, συνολικά, μια επιχείρηση σε εντελώς διαφορετική κλίμακα που δεν έχει ακόμη παραλληλισμούς στον κόσμο».

Πέρα από τη χούφτα των διάσπαρτων χαντρών, οι επιστήμονες εντόπισαν ότι τα αντικείμενα ήταν διατεταγμένα σε τρεις κύριες μόδες: χιτώνες, φούστες και απροσδιόριστα σχήματα. Η μελέτη υποδηλώνει ότι η επιμέλεια του ενδύματος με το οποίο θάφτηκε κάθε γυναίκα θα μπορούσε να υποδηλώνει την ιδιότητά της.

«Αυτές οι γυναίκες πιθανώς ασκούσαν καθήκοντα θρησκευτικής και πιθανώς πολιτικής ηγεσίας στην εποχή τους», δήλωσε στο LiveScience ο Samuel Ramírez-Cruzado-ένας από τους ερευνητές που εργάστηκαν για τη μελέτη.

Προχωρώντας μπροστά, ο Leonardo García Sanjuán, επικεφαλής ερευνητής της μελέτης, εξέφρασε την επιθυμία να διερευνήσει αν η κοινωνία της Valencina που έφτιαχνε όλες αυτές τις όμορφες χάντρες ήταν μητριαρχία.

«Η μητριαρχία ήταν μια πολύ αμφιλεγόμενη έννοια στην ιστορία και την ανθρωπολογία», δήλωσε ο García Sanjuán στο CNN.