Η παροιμία «Ήλιος και βροχή παντρεύονται οι φτωχοί» αναφέρεται σε γάμους που γίνονται σε καιρό βροχής, με τον ήλιο να λάμπει, και έχει διάφορες ερμηνείες. Μία από αυτές υποδηλώνει ότι η χαρά των φτωχών είναι πνευματική και πηγάζει από τις αρετές τους, ενώ άλλη ερμηνεία συνδέει τη φτώχεια με την πίστη και την ευγνωμοσύνη προς το Θεό.
Ιστορικά, οι γάμοι μεταξύ φτωχών ήταν συνηθισμένοι, καθώς η ενότητα και η αλληλεγγύη τους προσέφεραν δύναμη, όπως φαίνεται και από παραδείγματα συνεργασίας στην Κρήτη. Παρά την έλλειψη σαφούς προέλευσης, η παροιμία αποτυπώνει την ομορφιά των σχέσεων που δεν βασίζονται σε υλικά αγαθά.
Πιο αναλυτικά:
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ από πού προήλθε η παροιμία «Ήλιος και βροχή παντρεύονται οι φτωχοί. Ήλιος και χιόνι παντρεύονται οι αρχόντοι»;
Πολλές φορές τα καλοκαίρια που βρέχει και ξεσπούν δυνατές μπόρες από το πουθενά, ο ήλιος συνεχίζει να μένει στον ουρανό και τότε πιθανότατα θα έχεις ακούσει μια από τις πιο διάσημες ελληνικές παροιμίες «Ήλιος και βροχή παντρεύονται οι φτωχοί».
Πως προέκυψε όμως αυτή η φράση; Τι σημαίνει στην πραγματικότητα;
Παντρεύονταν όντως οι φτωχοί τέτοιες ημέρες και έτσι ξεκίνησαν να το λένε ή είναι κάτι εντελώς άσχετο; Ή μήπως γιατί ήταν όμορφη η λιακάδα με βροχή, όπως είναι όμορφος ο γάμος των φτωχών, που δεν είναι από συμφέρον, αλλά από έρωτα;
Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια σαφή ερμηνεία γύρω από αυτήν τη λαϊκή ρήση, όμως υπάρχουν ορισμένες βασικές και διαδεδομένες ερμηνείες γύρω από αυτήν και αυτές θα διαβάσεις παρακάτω.
Αρχικά, υπάρχει μια ερμηνεία σύμφωνα με την οποία αυτή η παροιμία θέλει να πει ότι η χαρά των φτωχών είναι πνευματική. Οι φτωχοί μπορεί να είναι πλούσιοι σε αρετές, που είναι σαν λιακάδα στη βροχή.
Το «Ήλιος και βροχή παντρεύονται οι φτωχοί» μπορεί επίσης να σημαίνει πως οι πιστοί στο Χριστό βρίσκουν χαρά μέσα στη φτώχεια και δοξάζουν το Θεό.
Τέλος, τα παλιά χρόνια οι γάμοι ανάμεσα σε φτωχούς ανθρώπους ήταν κάτι πολύ σύνηθες, αφού μόνο λίγοι ήταν πλούσιοι. Παρόλα αυτά, οι φτωχοί δεν ήταν καθόλου απομονωμένοι, ίσα ίσα που η δύναμη τους ήταν η ενότητα.
Στην Κρήτη π.χ. όταν ένας φτωχός δεν είχε σπίτι μαζεύονταν οι άντρες του χωριού και του το έχτιζαν. Με το σπίτι συνδεόταν η αξιοπρέπεια του άντρα και κανείς δεν ήταν κύριος, αν δεν είχε δικό του σπίτι.
