Το άρθρο αναφέρεται στις γυναίκες που εργάστηκαν στα εργαστήρια του Λος Άλαμος κατά την κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας. Ανάμεσα στους 130.000 εργαζόμενους, οι περισσότερες γυναίκες ήταν νεαρές και χωρίς προηγούμενη εμπειρία, γνωστές ως Calutron Girls, που χειρίζονταν μηχανές για τον διαχωρισμό του ουρανίου.
Παρά την έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με τη φύση της εργασίας τους, οι γυναίκες αποδείχθηκαν πιο αποτελεσματικές από τους άνδρες επιστήμονες στην παρακολούθηση των μηχανών. Η εργασία τους παρέμεινε μυστική μέχρι την ρίψη της βόμβας στη Χιροσίμα, όταν τελικά ενημερώθηκαν για τη σημασία της συμβολής τους.
Πιο αναλυτικά:
Το έργο που ανέπτυξε και κατασκεύασε το πρώτο ατομικό όπλο στον κόσμο απασχολούσε περίπου 130.000 άτομα, εκ των οποίων μόνο ένας μικρός αριθμός γυναικών εργάζονταν ως επιστήμονες στα διάσημα εργαστήρια του Λος Άλαμος στο Νέο Μεξικό.
Οι περισσότερες από τις γυναίκες και τους άνδρες που στρατολογήθηκαν εργάζονταν ως χειριστές εργοστασίων που δεν ήξεραν σε τι εργάζονταν παρά μόνο μετά την ρίψη της βόμβας στη Χιροσίμα.
Ανάμεσά τους ήταν χιλιάδες νεαρές γυναίκες με ελάχιστη εκπαίδευση και χωρίς προηγούμενη εργασιακή εμπειρία που χειρίζονταν σύνθετες μηχανές που διαχώριζαν το ουράνιο 235 από το ουράνιο 238 για όπλα. Ονομάζονταν Calutron Girls.
Το Calutron – συντομογραφία του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Cyclotron – ήταν φασματόμετρα μάζας που χρησιμοποιήθηκαν σε βιομηχανική κλίμακα στο εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου Y-12 στο Clinton Engineer Works στο Oak Ridge του Τενεσί.
Όταν αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, αρχικά χειρίζονταν μόνο από επιστήμονες και κατόχους διδακτορικών σπουδών των οποίων η δουλειά ήταν να απομακρύνουν σφάλματα και να επιτύχουν έναν λογικό ρυθμό λειτουργίας.
Αφού ρυθμίστηκε η λειτουργία τους, έγινε αρκετά απλή, αλλά απαιτούσε συνεχή ανθρώπινη παρακολούθηση – μια εργασία που κάθε άτομο μπορούσε να κάνει με λίγη βασική εκπαίδευση.
Αφού η λειτουργία του εργοστασίου Y-12 παραδόθηκε στην εταιρεία Tennessee Eastman, η εταιρεία στρατολόγησε μεγάλο αριθμό νεαρών γυναικών για να λειτουργήσουν τα μηχανήματα. Οι επόπτες του Y-12 διαπίστωσαν ότι οι νεαρές γυναίκες ήταν καλύτερες στο να παρακολουθούν τα καλουτρον από τους άντρες υψηλής μόρφωσης που συνήθιζαν να χειρίζονταν τις μηχανές.
«Αν κάτι πήγαινε στραβά με το καλούτρον, οι άνδρες επιστήμονες θα προσπαθούσαν να καταλάβουν την αιτία του προβλήματος, ενώ οι γυναίκες εξοικονομούσαν χρόνο ειδοποιώντας απλώς έναν επόπτη», έγραψε το Explore Oak Ridge.
«Επιπλέον, οι επιστήμονες ήταν ένοχοι που ταλαιπώρησαν υπερβολικά τα καντράν, ενώ οι γυναίκες τα προσάρμοζαν μόνο όταν ήταν απαραίτητο».
«Ό,τι μαθαίνεις εδώ και ό,τι κάνεις εδώ μένει εδώ», θυμάται η Ruth Huddleston, πως της είπε ο εργοδότης της.
«Μην το πείτε στην οικογένειά σας. Μην το πείτε στους φίλους σας. Το μόνο που χρειάζεται να ξέρετε είναι ότι εργάζεστε για να βοηθήσετε στο τέλος του πολέμου».
Παρόλο που ήταν στο σκοτάδι, οι γυναίκες ήξεραν ότι κάτι περίεργο συνέβαινε. Το δωμάτιο ελέγχου όπου δούλευαν τα κορίτσια είχε ισχυρά μαγνητικά πεδία που τραβούσαν καρφίτσες από τα μαλλιά τους και τραβούσαν κατσαβίδια στις τσέπες τους.
Εχαναν συχνά τα δαχτυλίδια, τα ρολόγια τους και απαγορεύονταν να συζητήσουν τη δουλειά τους με κανέναν. Όσες έκαναν πάρα πολλές ερωτήσεις ή πιάστηκαν να μιλάνε για τη δουλειά τους σύντομα εξαφανίστηκαν…
Σε δύο χρόνια τα καλουτόνια στο Y-12 είχαν παραγάγει περίπου 64 κιλά U-235, αρκετά για να φτιάξουν την πρώτη ατομική βόμβα. Στις 6 Αυγούστου 1945, αφού οι ΗΠΑ έριξαν την πρώτη βόμβα στη Χιροσίμα, τα Calutron Girls τελικά ενημερώθηκαν για το τι εργάζονταν…
