Ένα ανατριχιαστικό εύρημα βρέθηκε σε γραφείο ενός μουσείου, καθώς ανακαλύφθηκε ένα βιβλίο το οποίο είναι δεμένο με το δέρμα ενός από τους πιο διαβόητους δολοφόνους της Βρετανίας.

Το δέρμα προέρχεται από τον ύστερο Γεωργιανό δολοφόνο William Corder, ο οποίος απαγχονίστηκε στο Bury St Edmunds το 1828 επειδή σκότωσε την ερωμένη του Maria Marten και την έθαψε κάτω από το πάτωμα ενός αχυρώνα στο Suffolk.

Αφού της είπε ότι θα κλεφτούν στο Ίπσουιτς, ο William Corder πυροβόλησε τη δεσποινίδα Μαρία σε αυτό που έγινε γνωστό ως ο φόνος του κόκκινου αχυρώνα το 1827.

Ο William Corder βρέθηκε αργότερα, δικάστηκε και εκτελέστηκε δημοσίως τον επόμενο χρόνο πριν τεμαχιστεί.

Μέρος του δέρματός του χρησιμοποιήθηκε για να δέσει ένα βιβλίο που διηγείται την ιστορία του εγκλήματός του και εκτίθεται στο Μουσείο Moyse’s Hall στο Bury St Edmunds από το 1933.

Ένα δεύτερο αντίτυπο του βιβλίου, που επίσης έγινε με το δέρμα του William Corder, βρέθηκε έκτοτε σε ένα ράφι του γραφείου του μουσείου και εκτίθεται τώρα μαζί με το αρχικό βιβλίο.

Το δεύτερο βιβλίο ανακαλύφθηκε πέρυσι και, σε αντίθεση με το πρωτότυπο, έχει δέρμα μόνο στο δέσιμο και στις γωνίες του βιβλίου.

Ο Dan Clarke, υπεύθυνος για την πολιτιστική κληρονομιά στο Μουσείο Moyse’s Hall, δήλωσε ότι θα είχε κατασκευαστεί με τη χρήση «περισσευούμενων κομματιών δέρματος».

Δήλωσε στο BBC Radio Suffolk ότι τα βιβλία είχαν «απίστευτα σημαντική» ιστορική αξία.

Ωστόσο, ο συγγραφέας του Horrible Histories Terry Deary περιέγραψε τα βιβλία ως «αρρωστημένα αντικείμενα».

Είναι κατανοητό ότι το δεύτερο βιβλίο δωρήθηκε πριν από δεκαετίες από μια οικογένεια με στενούς δεσμούς με τον χειρουργό που ανατόμησε το σώμα του Corder.

Η χρήση ανθρώπινου δέρματος για την κάλυψη βιβλίων είναι γνωστή ως ανθρωποδερμική βιβλιοπηγία και συνηθιζόταν τον 19ο αιώνα ως τρόπος τιμωρίας εκτελεσμένων κρατουμένων ή για γιατρούς που ήθελαν ένα αναμνηστικό.

Τον Μάρτιο του 2024, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αφαίρεσε ένα βιβλίο που ήταν δεμένο με το δέρμα μιας αγνώστου ταυτότητας γυναίκας που πέθανε σε γαλλικό ψυχιατρείο, αναγνωρίζοντας παράλληλα «αποτυχίες του παρελθόντος στην διαχείρισή του».

Ωστόσο, ο Clarke δήλωσε ότι στα 11 χρόνια που εργάζεται στο μουσείο δεν είχε ποτέ παράπονο για το πρώτο βιβλίο που εκτίθεται.

Είπε: «Βλέπουμε ανθρώπινα λείψανα σε κάθε μουσείο σε όλη τη χώρα».

Η βοηθός πολιτιστικής κληρονομιάς Abbie Smith πρόσθεσε: «Αν δεν λέγατε στους ανθρώπους ότι ήταν δεμένο με ανθρώπινο δέρμα, δεν νομίζω πραγματικά ότι θα το καταλάβαιναν».

«Πολλοί εγκληματίες το φοβόντουσαν πραγματικά αυτό. Αυτό ήταν χειρότερο από τον απαγχονισμό, η σκέψη ότι το σώμα τους θα τεμαχιζόταν μετά το θάνατό τους», δήλωσε στην Telegraph.

Ο κ. Deary πρόσθεσε ότι «θα ήθελε να τα κάψει» και λέγοντας ότι «δεν είναι σίγουρος ότι θα ήθελα να εκτίθενται».

Η δολοφονία του 1827 στο Πόλστεντ του Σάφολκ συγκλόνισε τη γεωργιανή Βρετανία και έκτοτε έχει γίνει αντικείμενο πολλών ταινιών, βιβλίων και θεατρικών έργων.

Ο Κόρντερ είχε σχέση με τη δεσποινίδα Μάρτεν και της είπε να τον συναντήσει στον Κόκκινο Αχυρώνα, ένα τοπικό ορόσημο, ώστε να το σκάσουν στο Ίπσουιτς για να παντρευτούν.

Ωστόσο, ο Κόρντερ πυροβόλησε και σκότωσε τη δεσποινίδα Μάρτεν, θάβοντάς την στον αχυρώνα και τελικά συνελήφθη και εκτελέστηκε δημόσια στις 11 Αυγούστου 1828.

Μέρος του δέρματός του χρησιμοποιήθηκε για να δέσει ένα βιβλίο που αφηγείται την ιστορία της δίκης του.