Το δέρμα προέρχεται από τον αείμνηστο Γεωργιανό δολοφόνο William Corder που κρεμάστηκε στο Bury St Edmunds το 1828 επειδή σκότωσε την ερωμένη του Maria Marten και την έθαψε κάτω από το πάτωμα ενός αχυρώνα στο Suffolk.

Αφού της είπε ότι θα φύγουν στο Ίπσουιτς, ο Κόρντερ πυροβόλησε τη δεσποινίδα Μαρία σε αυτό που έγινε γνωστό ως η δολοφονία του κόκκινου αχυρώνα του 1827.

Ο Κόρντερ βρέθηκε αργότερα, δικάστηκε και εκτελέστηκε δημοσίως τον επόμενο χρόνο, προτού το σώμα του τεμαχιστεί.

Κάποιο από το δέρμα του χρησιμοποιήθηκε για να δέσει ένα βιβλίο που αφηγείται την ιστορία του εγκλήματός του και εκτίθεται στο Μουσείο Moyse’s Hall στο Bury St Edmunds από το 1933.

Ένα δεύτερο αντίγραφο του βιβλίου, επίσης φτιαγμένο με το δέρμα του Corder, βρέθηκε από τότε σε ένα ράφι του γραφείου του μουσείου και εκτίθεται τώρα μαζί με το πρωτότυπο βιβλίο.

Το δεύτερο βιβλίο ανακαλύφθηκε πέρυσι και, σε αντίθεση με το πρωτότυπο, έχει δέρμα μόνο στο δέσιμο καθώς και στις γωνίες του βιβλίου.

Ο Dan Clarke, υπεύθυνος πολιτιστικής κληρονομιάς στο μουσείο Moyse’s Hall, είπε ότι θα είχε φτιαχτεί χρησιμοποιώντας «αυτά τα υπολείμματα του κομμάτια δέρματος».
Είπε στο BBC Radio Suffolk ότι τα βιβλία είχαν μια «απίστευτα σημαντική» ιστορική αξία.

Ωστόσο, ο συγγραφέας του Horrible Histories Terry Deary περιέγραψε τα βιβλία ως «εξευτελιστικά αντικείμενα».

«Πολλοί εγκληματίες το φοβόντουσαν πραγματικά αυτό. Αυτό ήταν χειρότερο από τον απαγχονισμό, τη σκέψη ότι το σώμα τους θα τεμαχιστεί μετά το θάνατο», είπε στην Telegraph.

Η δολοφονία του 1827 στο Πόλστεντ του Σάφολκ συγκλόνισε τη γεωργιανή Βρετανία και έκτοτε έχει γίνει θέμα πολλών ταινιών, βιβλίων και θεατρικών έργων.

Ο Κόρντερ είχε σχέση με τη δεσποινίς Μάρτεν και της είπε να τον συναντήσει στον Κόκκινο Αχυρώνα, ένα τοπικό ορόσημο, ώστε να τρέξουν στο Ίπσουιτς για να παντρευτούν.

Ωστόσο, ο Κόρντερ πυροβόλησε και σκότωσε τη δεσποινίς Μάρτεν, θάβοντάς την στον αχυρώνα και τελικά πιάστηκε και εκτελέστηκε δημόσια στις 11 Αυγούστου 1828.

Μέρος του δέρματός του χρησιμοποιήθηκε για να δέσει ένα βιβλίο που αφηγείται την ιστορία της δίκης του.

Είναι κατανοητό ότι το δεύτερο βιβλίο δωρίστηκε πριν από δεκαετίες από μια οικογένεια με στενούς δεσμούς με τον χειρουργό που έκανε ανατομή στο σώμα του Corder.

Η χρήση του ανθρώπινου δέρματος για το εξώφυλλο του βιβλίου είναι γνωστή ως ανθρωποδερμική βιβλιοπηγία και θεωρήθηκε συνήθως τον 19ο αιώνα ως τρόπος τιμωρίας των εκτελεσμένων κρατουμένων ή για τους γιατρούς που ήθελαν ένα αναμνηστικό.

Τον Μάρτιο του 2024, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αφαίρεσε ένα βιβλίο που ήταν δεμένο με το δέρμα μιας άγνωστης γυναίκας που πέθανε σε γαλλικό ψυχιατρείο ενώ αναγνώρισε «προηγούμενες αποτυχίες στη διαχείριση του».

Αλλά ο κ. Clarke είπε στα 11 χρόνια του στο μουσείο ότι δεν είχε ποτέ παράπονο για το πρώτο βιβλίο που εκτέθηκε.

Είπε: «Βλέπουμε ανθρώπινα λείψανα σε κάθε μουσείο σε όλη τη χώρα».

Η βοηθός του Heritage Abbie Smith πρόσθεσε: «Αν δεν λέγατε στους ανθρώπους ότι ήταν δεμένο σε ανθρώπινο δέρμα, δεν νομίζω ότι θα το καταλάβαινε κανείς».

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ