Η βόμβα των 22.000 λιβρών “Grand Slam”, που σχεδιάστηκε από τον Barnes Wallis κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτέλεσε ένα από τα πιο καταστροφικά όπλα της βρετανικής RAF. Σκοπός της ήταν να προκαλεί σεισμικές δονήσεις, καταστρέφοντας στρατηγικές υποδομές των Ναζί, όπως γέφυρες και εργοστάσια.
Δοκιμάστηκε μόνο μία φορά το 1945 στο New Forest, όπου προκάλεσε έντονη καταστροφή και δημιούργησε έναν κρατήρα 21 μέτρων. Συνολικά, 42 βόμβες χρησιμοποιήθηκαν σε 9 στόχους, ενώ μετά τον πόλεμο παρέμειναν αχρησιμοποίητες 57 ακόμη.
Σήμερα, πέντε Grand Slam εκτίθενται σε μουσεία της RAF.
Πιο αναλυτικά
H ιστορία της βόμβας των 22.000 λιβρών που χρησιμοποιήθηκε από τη βρετανική RAF στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε κατασκευαστεί από τον Barnes Wallis και προκαλούσε σεισμούς.
Οι καταστροφικές συνέπειες της βόμβας των 22.000 λιβρών που χρησιμοποιήθηκε από τη RAF στην προσπάθειά της να δώσει τέλος στον Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μελετούν σήμερα οι αρχαιολόγοι στο πεδίο δοκιμών του New Forest.
Ο λόγος για την “Grand Slam”, η οποία σχεδιάστηκε με σκοπό να μιμηθεί την καταστρεπτική επίδραση του σεισμού προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές σε οικοδομήματα, ήταν πράγματι το μεγαλύτερο συμβατικό όπλο που χρησιμοποιήθηκε ποτέ από τις βρετανικές δυνάμεις.
Η βόμβα είναι πνευματικό παιδί του Barnes Wallis και σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία κατέστρεψε εννέα στόχους στη Χιτλερική Γερμανία το 1945, σε μια προσπάθεια να καμφθεί το ηθικό των Ναζί και να τους αναγκάσει να παραδοθούν στα συμμαχικά στρατεύματα.
Η Grand Slam είχε σαν στόχο τις εγκαταστάσεις-κλειδιά των Γερμανών, όπως γέφυρες τρένων και υπόστεγα υποβρυχίων, και όχι κατοικημένες περιοχές.
Μόλις μια φορά είχε δοκιμαστεί η βόμβα στις 13 Μαρτίου 1945 όταν έπεσε κοντά σε ένα τσιμεντένιο καταφύγιο στο New Forest, κοντά στην πόλη Fordingbridge
Με ταχύτητα 1.100 χλμ/ώρα η βόμβα σφηνώθηκε βαθιά στο υπέδαφος πριν εκραγεί, προκαλώντας στη γη τριγμούς αντίστοιχους με σεισμικές δονήσεις. Ο κρατήρας που δημιουργήθηκε είχε βάθος 21 μέτρα και πλάτος 40.
Η εν λόγω τσιμεντένια κατασκευή αναπτύχθηκε από τους Βρετανούς ώστε να κατασκευάσουν ένα πιο ισχυρό καταφύγιο για τους ναζιστικούς βομβαρδισμούς και χρειάστηκε περισσότερους από 5 μήνες για να ολοκληρωθεί, κοστίζοντας σε σημερινές τιμές κάπου δέκα εκατομμύρια στερλίνες.
Το πεδίο δοκιμών ονομάζεται Ashley Range και σήμερα καλύπτεται πλέον από χώμα καθώς στάθηκε αδύνατο να κατεδαφιστεί.
“Ο στρατός ήταν υποχρεωμένος να το επιστρέψει όπως το βρήκε», δηλώνει ο αρχαιολόγος-ερευνητής James Brown στη MailOnline, «υπάρχουν ωστόσο πολλές τσιμεντένιες και άλλες κατασκευές που παρέμειναν εδώ”. Οι επισκέπτες μπορούν ακόμα να δουν τον τεράστιο κρατήρα που άφησε η Grand Slam στο πέρασμά της.
Οι ερευνητές του New Forest National Park Authority χρησιμοποιούν σύγχρονη τεχνολογία για να ανιχνεύσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τα καταστροφικά αποτελέσματα της Grand Slam, έτσι όπως μπορούν να ανασυσταθούν από τον κρατήρα αλλά και τις ζημιές στο τσιμεντένιο καταφύγιο.
Η Grand Slam είναι γνωστή και ως «Ten Ton Tess». Σχεδιάστηκε για να καταστρέφει υποδομές χωρίς να είσαι αναγκασμένος να τις χτυπήσεις απευθείας.
Ο Wallis συνέλαβε την ιδέα στις αρχές του πολέμου, αλλά δεν θα υλοποιούταν παρά στα τέλη του, όταν οι αξιωματούχοι του στρατεύματος πείστηκαν για τη χρησιμότητά της και αποφάσισαν να τη θέσουν σε παραγωγή.
Δοκιμάστηκε στο πεδίο βολής του New Forest τον Μάρτιο του 1945, μόλις μία φορά ήταν αρκετή για να πειστεί και ο πλέον σκεπτικιστής ότι έπρεπε να χρησιμοποιηθεί άμεσα κατά γερμανικών στόχων. Την επόμενη κιόλας μέρα, η RAF παρέδωσε το πρώτο “πακέτο” σε γέφυρα τρένου στο Bielefeld, κάνοντας τα πάντα σε ακτίνα 100 μέτρων να καταρρεύσουν και να προκληθούν πολλά προβλήματα στις ναζιστικές επικοινωνίες και μεταφορές.
Συνολικά, 42 βόμβες Grand Slam χρησιμοποιήθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο. Το θέατρο της δράσης τους ήταν σε μόλις 9 στόχους: γέφυρες τρένων, εργοστάσια όπλων, ακόμα και οικοδομήματα στέγασης υποβρυχίων.
Μετά τον πόλεμο, άλλες 57 Grand Slam παρέμεναν ετοιμοπόλεμες, δεν θα χρησιμοποιούνταν όμως έκτοτε ποτέ. Σήμερα, οι τελευταίες 5 βόμβες εκτίθενται σε ισάριθμα μουσεία της RAF.
