Σε μια ζεστή, ηλιόλουστη χώρα σαν την Ελλάδα μια βεντάλια μέσα στην τσάντα της γυναίκας είναι απαραίτητη.

Κατά την αρχαιότητα υπήρχε φυσικά η ίδια ανάγκη.

Έτσι και οι αρχαίες Ελληνίδες είχαν τη δική τους βεντάλια για να δροσίζονται. Ριπίς ήταν το όνομά της – αφού χάριζε… ριπές τεχνητού αέρα.

Η ριπίδα ήταν μονόκομματη (δεν δίπλωνε) και είχε χερούλι. Το σχήμα της ήταν στρογγυλό ή έμοιαζε με φύλλο φοίνικα και το χρώμα της λευκό, γαλάζιο, πράσινο ή χρυσό.

Η πιο απλή και ταυτόχρονα κομψή έκδοση της ριπίδας θεωρείται ότι είναι αυτή που κρατούν στα χέρια τους οι περίφημες Ταναγραίες κόρες, τα θαυμάσια μικρά πήλινα αγάλματα που κατασκευάζονταν στην Τανάγρα της Βοιωτίας για να πουληθούν ως γούρια ή αναθήματα.

Εξάρτημα ενδυμασίας αριστοκρατικών κυριών

Οι Ταναγραίες κόρες φιλοτεχνήθηκαν σύμφωνα με το πρότυπο της ιδανικής γυναικείας ομορφιάς, κομψότητας και αριστοκρατικότητας της εποχής. Ως εκ τούτου από τα πολύτιμα και καλαίσθητα εξαρτήματα ενδυμασίας των κυριών δεν θα μπορούσε να λείπει η ριπίδα, η οποία ήταν φτιαγμένη από λεπτό φύλλο ξύλου.

Δυστυχώς, για να μπορέσουμε να θαυμάσουμε από κοντά αυτά τα εξαιρετικά αγαλματίδια (που τόσοι σημαντικοί Ευρωπαίοι ύμνησαν για την ομορφιά τους), θα πρέπει να ξενιτευτούμε… Αφού πρόλαβαν να τα καρπωθούν τα μουσεία του Λούβρου, του Βερολίνου, της Αγίας Πετρούπολης, της Αλεξάνδρειας, καθώς και το Βρετανικό Μουσείο.