Ο Πάπας Φραγκίσκος, ο πρώτος Πάπας από τη Λατινική Αμερική, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών. Γεννημένος ως Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο στην Αργεντινή, εργάστηκε σε διάφορες θέσεις, συμπεριλαμβανομένου και μπράβος σε κλαμπ, πριν ακολουθήσει την ιερατική πορεία.
Γνωστός για τον λιτό τρόπο ζωής του και την προσήλωσή του στους φτωχούς, απέκτησε τον τίτλο του «Πάπα του λαού». Ωστόσο, η θητεία του δεν ήταν χωρίς αντιπαραθέσεις, καθώς κατηγορήθηκε για την απουσία αντίστασης κατά της δικτατορίας της Αργεντινής.
Παρά τις δυσκολίες, προώθησε την κοινωνική συμπερίληψη και επέκρινε τις κυβερνήσεις που αγνοούσαν τους πιο ευάλωτους.
Πιο αναλυτικά
Από την πρώτη ημέρα που εκλέχθηκε Πάπας ο Φραγκίσκος, που πέθανε σήμερα σε ηλικία 88 ετών, ήταν αποφασισμένος να λειτουργήσει διαφορετικά. Ήταν ο πρώτος Πάπας από την λατινική Αμερική που είχε κερδίσει την αγάπη των καθολικών για τον λιτό τρόπο ζωής του.
Κάπως έτσι κέρδισε και τον τίτλο του «Πάπα του λαού» αφού πίστευε ότι η καθολική εκκλησία πρέπει να είναι κοντά στους φτωχούς και τους περιθωριοποιημένους.
Η άγνωστη ιστορία του μέχρι να φτάσει στο Βατικανό
Ο Πάπας Φραγκίσκος γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1936 σε μία γειτονιά του Μπουένος Άιρες. Το όνομα του ήταν Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και καταγόταν από Ιταλούς μετανάστες, που έφυγαν στην Αργεντινή για να γλιτώσουν από την χούντα του Μουσολίνι. Είχε τέσσερα αδέλφια και ο πατέρας του εργαζόταν στην Αργεντινή ως λογιστής.
Για να τα βγάλει πέρα οικονομικά εργάστηκε ως μπράβος σε κλαμπ αλλά και ως επιστάτης και σφουγγάριζε πατώματα. Τελικά φοίτησε σε τεχνικό λύκειο και πήρε δίπλωμα χημικού. Εργάστηκε για χρόνια στο τμήμα τροφίμων ενός εργαστηρίου.
Του άρεσε να χορεύει τανγκό και έγινε υποστηρικτής της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας του, της Σαν Λορένσο. Μάλιστα έχει παραδεχτεί ότι πριν πάρει τους όρκους αγαμίας είχε ερωτευτεί πολύ ένα κορίτσι.
Έγινε Ιησουίτης, σπούδασε φιλοσοφία και δίδαξε λογοτεχνία και ψυχολογία. Χειροτονήθηκε, κέρδισε ταχεία προαγωγή και έγινε επαρχιακός προϊστάμενος για την Αργεντινή το 1973.
Αγαπούσε την λιτή ζωή
Έγινε Βοηθός Επίσκοπος του Μπουένος Άιρες το 1992 και στη συνέχεια έγινε Αρχιεπίσκοπος. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ τον έκανε καρδινάλιο το 2001 και ανέλαβε θέσεις στη δημόσια υπηρεσία της Καθολικής Εκκλησίας, την Curia.
Γρήγορα απέκτησε την φήμη του ανθρώπου που προτιμούσε την λιτή ζωή και απέφευγε τα προνόμια που δίνονταν στους ανώτερους κληρικούς. Συνήθως ταξίδευε με οικονομικές πτήσεις και προτιμούσε να φοράει το μαύρο ράσο ενός ιερέα, αντί για το ράσο σε κόκκινο και μωβ της νέας του θέσης.
Στα κηρύγματά του ζητούσε να υπάρξει κοινωνική συμπερίληψη και επέκρινε τις κυβερνήσεις που δεν έδιναν προσοχή στους φτωχότερους της κοινωνίας.
Η μαύρη περίοδος της δικτατορίας
Όταν έγινε Πάπας αρκετοί εναντιώθηκαν στην επιλογή του καθώς τον κατηγόρησαν ότι δεν έκανε αρκετά για να αντιταχθεί στην χούντα της Αργεντινής.
Μάλιστα τον είχαν κατηγορήσει ότι είχε εμπλοκή στην απαγωγή δύο ιερέων από τον στρατό κατά τη διάρκεια του Βρώμικου Πολέμου της Αργεντινής. Σε αυτή την περίοδο από το 1976 έως το 1983 χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν και εξαφανίστηκαν.
Οι δύο ιερείς βασανίστηκαν, αλλά τελικά βρέθηκαν ζωντανοί, βαριά ναρκωμένοι και ημίγυμνοι. Ο Πάπας Φραγκίσκος κατηγορήθηκε ότι δεν ενημέρωσε τις αρχές ότι το έργο τους στις φτωχές γειτονιές το είχε εγκρίνει η Εκκλησία. Αυτό σημαίνει ότι τον κατηγόρησαν ότι πρακτικά εγκατάλειψε τους ιερείς στα χέρια των ομάδων θανάτου του καθεστώτος.
Ο ίδιος είχε αρνηθεί κατηγορηματικά ότι είχε εμπλοκή στην εξαφάνιση και των βασανισμό των ιερέων και είχε επιμείνει ότι εργάστηκε στο παρασκήνιο για να αφεθούν ελεύθεροι. Σε ερώτηση γιατί δεν μίλησε δημόσια για την απαγωγή και την εμπλοκή του ο Πάπας Φραγκίσκος φέρεται να είπε ότι του ήταν πολύ δύσκολο. Άλλωστε σε εκείνη την μαύρη περίοδο της Αργεντινής ήταν μόλις 36 ετών και προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα σε χαώδεις καταστάσεις.
