- Η Μόνικα, πτυχιούχος στα χρηματοοικονομικά, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη ζωή στη μεγάλη πόλη για να ασχοληθεί με τη μελισσοκομία, εφόσον την ενέπνευσε η μείωση του πληθυσμού των μελισσών κατά 30% σε 20 χρόνια.
- Ξεκίνησε με τρία μελίσσια σε οικογενειακό κτήμα και, παρά τις προκλήσεις και τα λάθη που αντιμετώπισε, κατάφερε να φτάσει περίπου τα 100 μελίσσια, σχεδιάζοντας να κάνει τη μελισσοκομία βιοποριστικό επάγγελμα.
- Η Μόνικα πιστεύει ότι οι μέλισσες μπορούν να μας διδάξουν τη σημασία της συνεργασίας και της θυσίας για το κοινό καλό, υποστηρίζοντας ότι αν υιοθετήσουμε αυτές τις αξίες, θα προοδεύσουμε ως κοινωνία.
Η Μόνικα έχει ζήσει στην επαρχία από παιδί. Είναι πτυχιούχος στα χρηματοοικονομικά με μεταπτυχιακό στις διεθνείς τραπεζικές και χρηματοοικονομικές αγορές. Μετά τις σπουδές της, αποφάσισε ότι η ζωή στη μεγάλη πόλη και η εργασία με τους αριθμούς, δεν ήταν αυτό που ήθελε. Από μικρή είχε πάθος για τη φύση, το κλίμα και το περιβάλλον. Μια μέρα διάβασε ένα άρθρο στην εφημερίδα που έγραφε ότι ο πληθυσμός των μελισσών μειώθηκε κατά 30% μέσα σε 20 χρόνια. Μετά από αυτό, αποφάσισε ότι θα δουλέψει για να σώσει τις μέλισσες.
Η ιστορία της νεαρής γυναίκας προβλήθηκε σε ντοκιμαντέρ της Βουλγαρικής Εθνικής Τηλεόρασης με τίτλο “Το πλεονέκτημα του να είσαι μελισσοκόμος”, κατά τη διάρκεια της εκπομπής Μικρές Ιστορίες στις 2 Ιανουαρίου.
Η εκπλήρωση μιας ρομαντικής επιθυμίας αποδείχθηκε σκληρή δουλειά για τη Μόνικα. Με χρήματα που είχε λάβει από τους γονείς της για την αποφοίτησή της, αγόρασε τρία μελίσσια και τα έβαλε σε ένα οικογενειακό κτήμα. Συμβουλεύτηκε ένα βιβλίο για να μάθει για τη βιολογική εκτροφή των μελισσών.
Το να διαβάζεις μόνο βιβλία χωρίς να μαθαίνεις απευθείας από έμπειρους επαγγελματίες είχε ως αποτέλεσμα να κάνει πολλά λάθη. Αυτές οι τρεις κυψέλες έγιναν 10, μετά μειώθηκαν ξανά σε τρεις, και αργότερα, όταν είχε έξι από αυτές, μια αρκούδα βγήκε από το δάσος και τις ρήμαξε. Η Μόνικα δεν πτοήθηκε. Τώρα, σε ηλικία 26 ετών, έχει περίπου 100 μελίσσια και σχεδιάζει να επιμείνει στη μελισσοκομία για τον βιοπορισμό της.
“Καθώς οι περισσότεροι μελισσοκόμοι ήταν άντρες, στην αρχή με αντιμετώπισαν με δυσπιστία, γιατί ήμουν μια χαμογελαστή κοπέλα που φαινόταν ακόμα πιο νέα από την ηλικία της, και ίσως δεν έδειχνα σοβαρή για μια τέτοια δουλειά. Με τον καιρό, κατάλαβαν ότι ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένη με αυτό, και άρχισαν να με παίρνουν πολύ πιο σοβαρά, οι περισσότεροι τώρα έχουν γενικά καλή, θετική γνώμη για μένα”, προσθέτει.
Η ίδια πιστεύει ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν πολλά από τις μέλισσες. “Μια αποικία μελισσών είναι ένα τεράστιο σύμπαν που μπορεί να μας διδάξει πώς να προοδεύουμε μαζί και πώς μπορούμε να πετύχουμε πολύ περισσότερα ως κοινότητα από ό,τι αν ενεργούμε ως μεμονωμένα άτομα. Είναι συναρπαστικό. Έχω δει πώς μια μέλισσα, αφού πήγε σε ένα λουλούδι μολυσμένο με φυτοφάρμακο ή κάτι σχετικό, μένει έξω από την κυψέλη μακριά από τις άλλες μέλισσες, γιατί ξέρουν ότι διαφορετικά ολόκληρη η αποικία θα μπορούσε να μολυνθεί”, εξηγεί.
“Οι μέλισσες είναι μοναδικά πλάσματα που μπορούν ακόμη και να θυσιάσουν τη ζωή τους για την επιβίωση της αποικίας. Εάν το καταλάβουμε αυτό και κάπως το υιοθετήσουμε στην προσωπική μας ζωή, αν μπορέσουμε να θυσιάσουμε τις δικές μας ανάγκες για το κοινό καλό, θα προοδεύσουμε πολύ περισσότερο όχι μόνο σε υλικό επίπεδο, αλλά και σε πνευματικό, θα είμαστε μια πολύ πιο προηγμένη κοινωνία. Είμαι πεπεισμένη ότι μπορούμε να το πετύχουμε. Αν ακούμε την εσωτερική φωνή μας και την αγάπη μέσα μας, δεν θα έχουμε πρόβλημα να διατηρούμε τη μοναδικότητά μας και να σκεφτόμαστε το κοινό καλό ταυτόχρονα”.
