Με μία δόση σαρκασμού και μπόλικη αγανάκτηση, ο Τάσος Δούσης ξέσπασε στο Instagram για την ελληνική πραγματικότητα, ακουμπώντας ταυτόχρονα και τις διεθνείς εξελίξεις.

Από τους δασμούς του Τραμπ μέχρι τις αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους και τη στάση των μέσων ενημέρωσης, ο δημοσιογράφος σχολιάζει με καυστικό τρόπο τη «νιρβάνα» της ελληνικής κοινωνίας, την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και την έλλειψη ουσιαστικής αντίδρασης απέναντι σε μια επικείμενη νέα κρίση.

Αναλυτικά όσα έγραψε ο Τάσος Δούσης

«Μπράβο στον Τραμπ που έβαλε δασμούς! Τώρα οι Αμερικάνοι θα αγοράζουν, ελιές λάδι, φέτα και γιαούρτι όσο ακριβώς τα αγοράζουν και οι Έλληνες.

Τώρα στα σοβαρά. Όλος ο κόσμος έχει πάρει φωτιά, καίγεται το πελεκούδι και εμείς εδώ στην Ελλάδα, μια χώρα που πριν από 15 χρόνια χρεοκόπησε, ασχολούμαστε με τον μικρόκοσμό μας.

Η ΝΔ ως κυβέρνηση με… αυξήσεις στους δημόσιους υπαλλήλους. Μπράβο ρε παιδιά, με τα δικά μας τα λεφτά κάνετε κουμάντο προκειμένου να χρηματοδοτήσετε υποψήφιους ψηφοφόρους σας. Τέλεια! Γουστάρω που αντί να σκέφτεστε πώς θα θωρακίσετε τη χώρα μπροστά σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, εσείς μοιράζετε χρήμα — όχι σε υποδομές, όχι στην υγεία, όχι στην παιδεία, όχι σε ανάγκες καθημερινότητας του λαού, αλλά σε ανθρώπους που ίσως σας ψηφίσουν.

Κάτι για αξιολόγηση; Κάτι για απόλυση των τεμπέληδων; Άρα αυξήσεις σε όλους, και στον πιλότο του F16 αλλά και στον αστυνομικό που σκοτώθηκε η κοπέλα μπροστά του στο αστυνομικό τμήμα! Ναι, να δώσετε αυξήσεις — όχι όμως στα τυφλά. Όχι σε όλους όλα…

Η αντιπολίτευση στον κόσμο του μάλμπορο! Αντί να βάζει την κυβέρνηση σε σωστή τροχιά, την υποστηρίζει καταγγέλλοντας πως τα λεφτά είναι λίγα!

Τα ΜΜΕ έχουν τα δικά τους. Τα μισά υπέρ Μαρινάκη και Ολυμπιακού για τη δίωξη, και τα άλλα κατά! Τα μισά ΜΜΕ για τα ξυλολιά, πως ήταν μούφα — τα άλλα μισά πως η συγκάλυψη κορυφώνεται. Για το ξεχαρβάλωμα του ΟΣΕ ούτε κουβέντα από κανέναν… Γιατί δεν συμφέρει ΚΑΝΕΝΑΝ, ούτε η 717, ούτε το οικονομικό σκάνδαλο, ούτε τίποτα.

Ο λαός σε νιρβάνα! Κοιμόμαστε στον ύπνο του δικαίου. Πλακωνόμαστε για όλα τα άσχετα που δεν αφορούν τη ζωή μας — και μόνο γι’ αυτά. Αναρωτιόμαστε μετά πώς χρεοκοπούμε. Χρεοκοπούμε πρώτα ως κοινωνία, ως οικογένειες, ως άνθρωποι και μετά χρεοκοπούμε ως οικονομία. Καλά ξεμπερδέματα».