Η ιστορία της τηλεόρασης δεν είναι ούτε απλή, ούτε και εντελώς καθαρή από την στιγμή της εφεύρεσής της, δημιουργήθηκε ένας πόλεμος γύρω από τα δικαιώματα της, αφού επρόκειτο για επαναστατικό προϊόν που θα απέφερε εκατομμύρια σε όποιον τα κατείχε.

Η αρχή της τηλεόρασης έγινε με την μηχανική τηλεόραση, μια εφεύρεση του Σκωτσέζου John Logie Baird. Οι περισσότεροι θεωρούν αυτόν εφευρέτη της.

Όμως η τηλεόραση όπως την ξέρουμε σήμερα, ή έστω όπως κυκλοφόρησε αρχικά για το κοινό, ήταν εφεύρεση ενός μικρού αγρότη, ενός αγοριού που όταν καθόταν στον στάβλο του και άκουγε ραδιόφωνο, οραματιζόταν πώς θα μπορούσαν όλοι να βλέπουν σε εικόνα τα σημαντικά γεγονότα που συνέβαιναν στον πλανήτη. Και έξω από αυτόν…

Το όνομα του αγοριού ήταν Philo Farnsworth και γεννήθηκε σε ένα φτωχό αγρόκτημα της Γιούτα, σε οικογένεια μορμόνων.

Ήταν εσωστρεφής και ονειροπόλος. Πριν κλείσει τα 16, σχεδίασε ένα σύστημα, το όραμα του για το πως θα ήταν η τηλεόραση, το οποίο έδειξε στον καθηγητή της φυσικής.

Εκείνος εντυπωσιάστηκε. Για χρόνια έλεγε πως ο Philo ήταν ο πιο έξυπνος μαθητής που είχε ποτέ. Κάτι που χρειάστηκε αργότερα.

Ο Philo είδε τους περιορισμούς της μηχανικής τηλεόρασης και σκέφτηκε πως μια αμιγώς ηλεκτρονική συσκευή θα παρήγαγε πολύ καλύτερα αποτελέσματα.

Ήταν αυτός που σκέφτηκε την χρήση μιας κάμερας, η οποία θα μπορούσε να αναμεταδώσει εικόνα σε μια άλλη συσκευή.

Και το 1927 τα κατάφερε. Βρήκε χρηματοδότηση και ρίχτηκε στην δουλειά για την βελτίωσή της.

Την ίδια περίπου εποχή, ο David Sarnoff, ο επιχειρηματίας που ήλεγχε τα πάντα γύρω από το ραδιόφωνο, έπεσε πάνω στην είδηση της τηλεόρασης.

Ως επικεφαλής της RCA, της Εταιρείας Ραδιοφώνου της Αμερικής που τότε ήταν μονοπώλιο, είχε χρήμα και χρόνο για να προλάβει τον Farnsworth, ώστε να πατεντάρει πρώτος την εφεύρεσή του.

Προσέλαβε λοιπόν έναν μηχανικό με καταγωγή από την Ρωσία, τον Vladimir Zworykin, ο οποίος είχε καταπιαστεί με σχέδια για την τηλεόραση από το 1923, χωρίς πολλή επιτυχία. Με τα λεφτά του Sarnoff όμως κάτι μπορούσε να κάνει.

Η επίθεση στον νεαρό ήταν άμεση. H RCA του πρότεινε να αγοράσει την πατέντα του με λίγα λεφτά, αλλά αυτός αρνήθηκε.

Η RCA απάντησε δηλώνοντας πως αυτή κατείχε τα δικαιώματα τηλεόρασης από το 1923. Ο Philo αποφάσιε να κάνει μήνυση.

Η δίκη κράτησε για πολλά χρόνια και τον εξάντλησε οικονομικά. Όμως τελικά δικαιώθηκε.

Ο καθηγητής του εμφανίστηκε στο δικαστήριο με το σχέδιο που του είχε δώσει ο Farnsworth από το 1922, έναν χρόνο πριν από τον Zworykin. Τα δικαιώματα ήταν δικά του. Αλλά χρωστούσε παντού.

Και όλα αυτά τα χρόνια του άγχους τον είχαν στρέψει στο ποτό. Είχε έλκος και είχε κλειστεί εντελώς στον εαυτό του.

Το 1939 η RCA, που είχε ήδη ιδρύσει το NBC, δέχτηκε να του πληρώσει δικαιώματα. Ο Farnsworth πήρε ένα εκατομμύριο δολάρια. Ωστόσο, τα περισσότερα τα χρωστούσε. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος όμως έβαλε στην άκρη την εξέλιξη της τηλεόρασης.

Ο Farnsworth είχε προλάβει να ξοδέψει όλα του τα λεφτά σε χρέη και στην αγορά ενός εργοστασίου, με σκοπό να ξεκινήσει την παραγωγή συσκευών τηλεόρασης. Ωστόσο, ο πόλεμος ναυάγησε τα σχέδιά του.

Τα δικαιώματά του έληξαν μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος. Η RCA κατασκεύαζε τηλεοράσεις και της πουλούσε, χωρίς να πληρώνει τίποτα πια.

Ο Farnsworth προσπάθησε και αυτός να πουλήσει τηλεοράσεις, αλλά η παραγωγή του ήταν μικρή σε σχέση με εκείνη της RCA. Πέρασε έναν νευρικό κλονισμό, αλλά επέστρεψε στην έρευνα.

Ο εφευρέτης της τηλεόρασης, εμφανίστηκε μόνο μια φορά σε αυτήν. Ήταν σε ένα τηλεπαιχνίδι του CBS, που λεγόταν «I’ ve Got a Secret».

Οι παίκτες προσπάθησαν αποτυχημένα να βρουν το μυστικό του, που δεν ήταν άλλο από την εφεύρεση της τηλεόρασης. Πληρώθηκε με 80 δολάρια και ένα πακέτο τσιγάρα.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, και αφού πολέμησε την κατάθλιψη για δεκαετίες, στράφηκε ξανά στο ποτό.

Ένα βράδυ του 1969, δυο χρόνια πριν τον θάνατό του, και ενώ έπινε από το φλασκί του, η τηλεόραση έδειξε τον Νηλ Αρμστρονγκ και τον Μπαζ Όλντριν να να πατούν για πρώτη φορά στο φεγγάρι.

Την προσελήνωση παρακολούθησαν από την τηλεόραση, πάνω από 530 εκατ. άνθρωποι. Ο Philo γύρισε στην γυναίκα του και της είπε: «Pem, γι’ αυτό και μόνο, άξιζε τον κόπο».